โอ เซฮุนเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่กำพร้าพ่อแม่ต้องหาเงินเลี้ยงดูตนเองเพียงลำพัง เวลานี้เป็นเวลาเลิกงานของเขาระหว่างที่กำลังจะเดินกลับหอของตนสองขาก็เริ่มไร้เรี่ยวแรงเต็มทีต้องเดินไปตามซอกตึกแคบๆที่ไม่มีผู้คนเดินผ่านมาไม่มีแม้แต่แสงไฟส่องนำทางแต่ร่างบางกลับชินเสียแล้วขนาดที่ร่างบางกำลังจะเลี้ยวเข้าซอยข้างตึกกลับมีผู้ชายตัวโตสามคนมายืนดักรอร่างบางอยู่ข้างหน้า แววตาที่คนเหล่านั้นมองมาทำให้เซฮุนรับรู้ได้ทันทีว่าภัยกำลังมาเยือนตนเองแล้ว ร่างบางพยายามจะถอยหนีแต่กลับไม่ทันเพราะมีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาคว้าแขนของเชาไว้ เขาพยายามจะดิ้นให้หลุดจากมือที่หยาบกร้านนั้น
" โว๊ะ วันนี้เราเจอของดีโว้ยท่าทางจะขายได้หลายบาท " เสียงหนึ่งในผู้ชายสามคนพูดขึ้น เขาจ้องมองเซฮุนร้าวกับร่างบางเป็นเหยื่ออันโอชะไม่รอช้าผู้ชายคนนั้นก็เข้าประชิดตัวร่างบางทันที
" ปล่อยผมนะ ! " เซฮุนตะโกนบอกผู้ชายตัวโตให้ปล่อยตน เขาพยายามสะบัดตัวออกแต่ก็ไม่หยุดสักที
" พวกมึง มาจับมันไว้ดิ " เสียงผู้ชายคนที่จับเขาไว้สั่งอีกสองคนที่ยืนมองเขาอยู่
ระหว่างที่กำลังจะเปลี่ยนตัวเซฮุนจึงตัดสินใจสะบัดตัวสุดแรงทำให้หลุดออกจากการจับกุมนี้เขาไม่รอช้ารีบวิ่งหนีออกมาแต่พอร่างบางวิ่งไปข้างหน้าเขาหวังว่าตนเองจะหนีรอดแล้ว มันกลับไม่เป็นอย่างที่หวังไว้ทางข้างหน้าของเขากลับเป็นทางตัน สองขาที่ไร้เรี่ยวแรงของร่างบางได้หยุดลงเขานั่งลงกอดเข่าตัวเองเอาไว้ น้ำตาที่ไหลรินลงมาไม่หยุดเขากลัวเหลือเกิน คงหนีไม่พ้นแล้วสินะ
" เฮ้ย จัดการมัน! " ชายสองคนเดินเขามาพร้อมกลับรุมทำร้ายร่างบางที่คิดจะหนีพวกเขา
เสียงร้องไห้ปนกับเสียงร้องขอความช่วยเหลือดังเป็นระยะๆแต่ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดลง
" ช ชะ ช่วย..ผม ด้วยยยย " เซฮุนร้องตะโกนอย่างทรมานเขาไม่เคยเกิดมาแล้วเจออะไรแบบนี้เลย ผู้ชายสามคนที่รุมทำร้ายตนเซฮุนพยายามจะปกป้องตัวเองกับไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะสู้
เสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาทำให้ผู้ชายคัวโตทั้งสามหยุดทำร้ายร่างบางตรงหน้าก่อนจะหันไปมองผู้มาใหม่ ผู้ชายตัวสูงๆแต่งตัวดูดีแต่ในนี้กลับไม่มีแสงไฟสักเท่าไรทำให้เขามองไม่ค่อยเห็นหน้าของผู้ชายคนนั้นนัก
" มึงเป็นใครว่ะ " ผู้ชายตัวโต มีกล้ามใหญ่ๆเหมือนนักเพาะกล้ามเอ่ยถามผู้ชายที่มาใหม่พร้อมทำหน้าโหดๆส่งไปให้
" .... " ผู้ชายคนนั้นเลือกที่จะเงียบ แต่แล้วเขากลับหันไปเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาของใครอีกคนที่ขอร้องอ้อนวอนเขาให้ช่วยร่างบางที่มีแต่รอยบาดแผลเต็มไปหมด
" ถ้ามึงไม่ไสหัวไป เจอตีนพวกกูแน่ " ชายร่างยักษ์ที่กำลังจะเดินเข้าไปหาชายร่างสูงก็ต้องหยุดชะงัก
เมื่อหันไปเจอของในมือที่ร่างสูงถือออกมา
" ใครกันแน่ที่จะไสหัวไป " เขาไม่รอช้าค่อยๆก้าวเข้าไป จนในที่สุดสามคนนั้นก็วิ่งหนีไป ซึ่งแน่นอนของในมือที่ว่าก็คือปืน เรื่องแค่นี้ไม่ทำให้ไคต้องลำบากใจอะไรมันเป็นปกติของเขาแล้วที่จะมีมันไว้เพื่อป้องกันตัว ก่อนที่เขาจะหันหลังเดินออกไป กลับมีเสียงสั่นๆของอีกคนเรียกเขาเอาไว้
" คะ คุณชื่อ อะ ร ระไรฮะ " เสียงของร่างบางที่เอ่ยถามออกมาอย่างกลัวๆ
" ไค ฉันชื่อ ไค " เขาบอกร่างบางตรงหน้าแค่นั้นก่อนจะรีบเดินออกมาเขาไม่อยากจะเห็นน้ำตาและความอ่อนแอของใคร...
[Talk] ประเดิมกันไปเลยจ้า ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านและคอมเม้น อย่าลืมให้กำลังใจกันด้วยน้า รับรองไม่มีผิดหวังแน่นอน เราจะพยายามทำออกมาอย่างดีที่สุด หวังว่าทุกคนจะชอบนะคะ ❤️
ความคิดเห็น